8 czerwca 2025 roku w 1. Dzień Świąt Zesłania Ducha Świętego obchodzono 25. jubileusz poświęcenia kamienia węgielnego pod budowę Domu Modlitwy w Bąkowie.

Uroczystość była połączona z poświęceniem nowych naczyń komunijnych (Intinctoriów), które są darem tegorocznych konfirmantów dla kościołów w Drogomyślu, Pruchnej i Bąkowie.

Zgromadzonych powitał proboszcz ks. Karol Macura, który podziękował zaangażowanym parafianom z Bąkowa, tym sprzed ćwierćwiecza, jak i uczestniczącym w przygotowaniach do jubileuszu. Wspomniał także osoby, które zmarły, a uczestniczyły w budowie Domu Modlitwy. Następnie zaprosił do spowiedzi. Liturgię wstępną odprawili ks. Karol Macura wraz z mgr. teol. Adamem Bujokiem.

Kazanie na podstawie wybranych fragmentów 14. rozdziału Ewangelii Jana wygłosił biskup Adrian Korczago, który między innymi podkreślał: „Jezusowe stwierdzenie, że istnieje potrzeba przypomnienia wszystkiego, co powiedział ukazuje mankamenty w zapamiętywaniu i utrwalaniu w sobie prawd, które są nam niezbędne, by nasze życie mogło być świadectwem wiary. Powiedzmy sobie uczciwie: przywołanie wydarzeń sprzed 25 laty również jest niezbędne, by porównać, co wówczas motywowało domowników wiary tu w Bąkowie, by wznieść ten Dom Boży, a jak dziś patrzymy na te zrealizowane pragnienia sprzed ćwierć wieku. Myślę, że wielu z Was pamięta upalną niedzielę 3 czerwca 2000 roku, a przede wszystkim pamiętacie emocje wam towarzyszące, pamiętacie dumę, radość i nadzieje związane z tym miejscem. Przypominacie sobie wasze zaangażowanie na rzecz budowy szczególnego symbolu, który od tej pory wpisany w tutejszy krajobraz, wyraźnie świadczy o ewangelickiej obecności na tej ziemi. A tryskająca niejako ze skały życiodajna woda nie jest jedynie artystycznym wymysłem, by stworzyć niepowtarzalny klimat ołtarzowej przestrzeni, ale ma do spełnienia,  w moim odczuciu, konkretne zadanie nieustającego przypominania, że źródłem naszej energii jest Chrystus, który powiada: jestem dawcą wody. Czerpiąc z tego zasobu, nie będziecie pragnęli na wieki. Niby to wszystko wiemy. Znamy historie biblijne z tym związane, a jednak codzienność pokazuje, że zapominamy. Pytam zatem dalej. Co pozostało z tęsknot wypowiedzianych podczas uroczystości poświęcenia kościoła w 2004 roku, cytuję: »Niechaj nasz Dom Modlitwy staje się miłym miejscem, zaciszem, przystanią, w której  każdy z nas odnajdywać będzie pokój, błogosławieństwo Boże, duchowy pokarm i siły do osobistej modlitwy«?. Czy tak się dzieje? Uczestniczycie w tym szczególnym doświadczeniu? Korzystacie z niepowtarzalnej szansy jaką posiadacie? Cenicie sobie to miejsce? Zachęcacie innych, by znaleźli tu swoje Betel? Zaszczepiacie w swoje dzieci tęsknotę za przedsionkami Domu Bożego? Potraficie im pokazać jak ważne jest to miejsce dla pielęgnowania naszej duchowości? A może po prostu zapomnieliście o tym? Dziś jest czas, by o tym przypomnieć”.

Biskup Diecezji poświęcił także nowe naczynia komunijne, z których po raz pierwszy udzielono Sakramentu Ołtarza.

Podczas nabożeństwa wystąpił chór dziecięcy pod dyrekcją Ewy Kasztury.

Po nabożeństwie odbył się wspólny posiłek przed kościołem.

fot. Piotr Fusik, Jan Malina