W niedzielę 5 lipca 2020 roku w filiale ustrońskiej parafii – Dobce – odbyła się uroczystość 10-lecia poświęcenia kaplicy w dawnym budynku szkoły podstawowej. Słowo Boże zwiastował bp Adrian Korczago.
Szczególne Boże schronisko
Zabytkowy budynek kaplicy ewangelickiej w Dobce ma niezwykłą historię i wyjątkową moc. Niegdyś przez długie lata uczyły się w nim kolejne pokolenia dobczańskich dzieci, w pierwszym dziesięcioleciu tego wieku mieścił on szkolne schronisko młodzieżowe, z którym sporo osób z bliska i daleka wiąże swe radosne dziecięce wspomnienia, a przez ostatnią dekadę stanowi dom Boży i jest ważną przestrzenią duchowego rozwoju i rozkwitu życia parafialnego.
Pamiętamy, wydaje się jakże to było niedawno, wzruszającą uroczystość poświęcenia tego nowego przybytku Boga i oto po 10 latach znów spotkaliśmy się na jubileuszu tej urokliwej, niezwykłej kaplicy ewangelickiej. W niedzielę 5 lipca 2020 roku zborownicy i goście przybywali z różnych stron na nabożeństwo, a towarzyszyła im słoneczna aura i radość w sercach. Wszystkich witały wygrywane przez orkiestrę znane i lubiane melodie pieśni kościelnych, a opiekujący się filiałem w Dobce ks. Michał Matuszek odczytał fragment psalmu tygodnia (Ps 42,2-6) i zaprosił na poranek muzyki religijnej w wykonaniu Diecezjalnej Orkiestry Dętej pod batutą Adama Pasternego. Po koncercie ks. proboszcz Piotr Wowry powitał przybyłych gości: biskupa Adriana Korczago, zwierzchnika Diecezji Cieszyńskiej KEA w RP, burmistrza Przemysława Korcza, przewodniczącego Rady Miasta Marcina Janika, radnego z dzielnicy Polana Damiana Ryszawego, kuratora Rady Parafialnej Edwarda Markuzela oraz wszystkich przybyłych uczestników i podziękował organizatorom uroczystości.
Kazanie wygłosił bp Adrian Korczago, nawiązując do słów z Listu ap. Pawła do Rzymian: Nie uważajcie sami siebie za mądrych. Nikomu złem za zło nie oddawajcie. Wobec wszystkich ludzi troszczcie się o to, co jest dobre. Jeśli to możliwe, o ile to od was zależy, zachowujcie pokój ze wszystkimi ludźmi. Nie szukajcie zemsty sami, umiłowani, ale pozostawcie miejsce gniewowi Boga (…) Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj (Biblia Ekumeniczna Rz 12,16b-21).
Oto fragment kazania: Pamiątki poświęceń kaplic i kościołów to szczególny czas rozkoszowania się Domem Bożym. Słowo rozkoszowanie nie wydaje się przesadzonym zwłaszcza w kontekście pandemii i związanych z nią ograniczeń dostępu do wspólnego przeżywania nabożeństw kościelnych w budynkach. Rozkoszowanie się w odniesieniu do urokliwej doliny Dobki wydaje się tym bardziej zasadne. Sama dolina (…) szczególne wgłobienie bezpieczeństwa, poprzez które niezwykle wartko przemyka krystaliczna woda (…) zawiera w sobie wiele elementów symboliki, za pomocą której możemy opisać czym właściwie dla nas są kaplice i kościoły. Wasza kaplica mieści się do tego w budynku byłej szkoły, która przeobrażona została na pewien czas w schronisko młodzieżowe i tu znowu pojawiają się kolejne symbole – przecież nasze nabożeństwa, nasze zgromadzenia wokół Bożego Słowa mają być kuźnią miłości, są bezsprzecznie szkołą życia i na pewno schronieniem w czasie życiowej wędrówki, by tu w szczególnym Bożym schronisku nabierać energii i motywacji do dalszej drogi, która przed nami, a która często jest zupełnie nieznanym szlakiem. Na tej drodze potrzeba nam zapewnienia, że nie wędrujemy sami, ale z nami jest najwspanialszy Przewodnik. (…)
Przed dziesięciu laty został poświęcony ten budynek i powierzony nam ludziom, byśmy mogli tu doświadczyć niezbędnego nam poczucia bezpieczeństwa, byśmy mogli ugasić pragnienie życiodajną wodą, która jest nam oferowana podczas naszych wspólnych spotkań, byśmy mogli doświadczać nauki, bo to tu przypominamy sobie, utrwalamy, poznajemy czym właściwie jest życie. To tu nabieramy siły przed każdym odcinkiem naszej drogi wyruszając z Bożym wsparciem w nowy tydzień.
Właśnie dziś trafiliśmy na jedną z najtrudniejszych lekcji, którą ap. Paweł zaproponował Rzymianom, bo ta propozycja wymaga z naszej strony niesamowitego samozaparcia. Chodzi o głęboko przenikającą do naszej świadomości, naszego sposobu bycia, myślenia, postępowania – odnowę.
Nowe życie w Chrystusie ma stać się udziałem zarówno pojedynczego człowieka, jak i całej społeczności. Rysuje przed nami szansę pojednania, które zawsze wymaga wspólnoty, bo do wspólnoty prowadzi. (…)
Kierując się w stronę dobra trzeba zmierzać ku pełni odnowy. Takim możesz być, taką możesz być – powiada Paweł, tak możesz osiągnąć pomyślność i szczęście w życiu.
Po kazaniu biskup przedstawił swoje wspomnienia sprzed lat związane z pobytem w Dobce, które mimo, że miały miejsce wiele lat temu, nadal są żywe.
Potem głos zabrali przedstawiciele władz miasta przekazując list gratulacyjny, a przewodniczący Rady Miasta powiedział m.in.: Chcemy ewangelikom z Dobki bardzo serdecznie podziękować za to, że to miejsce żyje, że jest ono świadectwem wiary, ale też świadectwem wysokiej jakości tego filiału i całej naszej parafii. Życzymy wiary, nadziei, miłości i wiele Bożego błogosławieństwa na kolejne lata. Następnie głos zabrał burmistrz miasta Ustroń mówiąc: Ustroń to wspólnota wspólnot. Ja reprezentuję inną, Państwo inną, ale tylko suma tych wspólnot daje nasze miasto. Wspólnota powstaje przez dodawanie, a nie przez odejmowanie, przez mnożenie, a nie przez dzielenie i tam, gdzie jestem powtarzam to, że chcę być burmistrzem wszystkich ustroniaków, nawet tych, którzy na mnie nie głosowali. Staram się stanąć na wysokości zadania i reprezentować wszystkich tak jak potrafię najlepiej. Mnie Bóg dał żyć w trudnych, ale ciekawych czasach jako burmistrzowi tej miejscowości. Jak zapamiętamy ten rok? Jako 10. rocznicę pamiątki poświęcenia kaplicy? Bardzo dobrze. Dziękuję serdecznie, że mogłem wziąć udział w tym nabożeństwie i powiedzieć do Państwa te parę słów. Bardzo się cieszę, że Wasza wspólnota się mnoży dobrem materialnym i duchowym. Czy nazwiemy ten rok rokiem pandemii koronawirusa? Rokiem przestępnym, czy annus horribilis – rokiem straszliwym? Powinniśmy nazwać ten rok tak jak w zeszłym na pamiątce poświęcenia kościoła na Bładnicach biskup Jan Szarek powiedział: Niech ten rok nie będzie rokiem obojętności. Nas nie stać już proszę Państwa na obojętność, czy to społeczną, czy jakąkolwiek inną. Za paręnaście, parędziesiąt lat zobaczymy, że ten rok był bardzo istotnym. I przepraszam za te parę słów wykraczających poza religijny charakter tego nabożeństwa. Ale pamiętajcie Państwo, nie możemy być w tym roku obojętni na to, co się w Polsce dzieje i na ewentualne zmiany, które możemy wprowadzić.
Uroczystość została zakończona wspólnym poczęstunkiem przygotowanym w altance przez ofiarnych, zaangażowanych i chętnych do pomocy wiernych, skupionych wokół dobczańskiej kaplicy.
Tekst: Lidia Szkaradnik
Nabożeństwo można obejrzeć na kanale YouTube ustrońskiej parafii.
